Kahraman İtfaiyeciler

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, büyük bir şehirde itfaiye istasyonu varmış. Bu istasyonda dört genç itfaiyeci çalışırmış: Defne, Sude, Mert ve Bora. 

Bir sabah istasyonda eğitim yapıyorlarmış. Mert "Yangında en önemli şey sürat ve iş birliğidir" demiş. Defne eklemiş: "Ayrıca teçhizatlarımızı çok iyi bilmeliyiz. Su hortumları, merdivenler, baltalar hepsi çok önemli!" Sude haritayı göstermiş: "Şehrin her sokağını ezberlemeliyiz ki yangına en kısa yoldan varalım." Bora da "Ve hiç panik yapmadan sakin kalmalıyız!" demiş. Hepsi birlikte "Evet!" diye bağırmışlar.

Tam o sırada alarm çalmış: "Vıııın vıııın vıııın!" Kırmızı ışıklar yanıp sönmüş. "Yangın var, yangın var!" diye sesler yükselmiş. Hepsi hemen hazırlanmışlar. Kasklarını takmışlar, eldivenlerini giymişler, büyük kırmızı itfaiye arabasına atlamışlar. "Tüüüüt tüüüüt!" diye sireni öttürmüşler. Araba "Vıııııuuuu!" diye hızla sokakları gitmiş. İnsanlar yolu açmışlar, "Yol verin itfaiyeciler geliyor!" diye bağırmışlar.

Apartmana varmışlar. Üçüncü kattan siyah dumanlar çıkıyormuş. "Füüüüş füüüüş!" diye dumanlar gökyüzüne yükseliyormuş. İnsanlar pencerelerden bağırıyorlarmış: "Yardım edin! Yukarıda yaşlı bir teyze var!" Defne hemen telsizle konuşmuş: "Anladık, çıkarıyoruz!" demiş. Mert büyük merdiveni açmış: "Şaaaak!" diye merdiven uzanmış, uzanmış, pencereye kadar erişmiş. Sude ve Bora hortumları tutmuşlar: "Şırrrrr!" diye su püskürtmeye başlamışlar alevlere.

Defne cesaretle merdiveni tırmanmış: "Tık tık tık!" diye her basamağı dikkatle çıkmış. Dumanlı pencereye varmış, içeri bakmış. Yaşlı teyze korkuyla köşede oturuyormuş. "Korkma teyze, seni kurtaracağım!" demiş Defne. Teyzeyi sırtına almış, yavaşça merdivenle inmiş. İnsanlar alkışlamış: "Yaşasın itfaiyeciler!" diye bağırmışlar. Ambulans gelmiş, teyzeyi kontrol etmişler. Teyze sağlammış, sadece korkmuş.

Ama o sırada küçük bir kız ağlamaya başlamış: "Miyav miyav! Kedim kedim! Miyav çatıda kalmış!" diye hıçkıra hıçkıra ağlamış. Bora duymuş, "Merak etme, onu da kurtaracağız!" demiş. Çatıya bakmışlar, minik turuncu bir kedi korkuyla köşede miyavlıyormuş: "Miyaaavvv miyaavv!" diye ses çıkartıyormuş. Yangın söndürülmüş ama kedi hala yukarıdaymış. Mert merdiveni daha yukarı çıkarmış, Sude çatıya tırmanmış.

Sude nazikçe kediye yaklaşmış: "Gel bakalım minik kedicik, sana zarar vermeyeceğiz" demiş. Kedinin gözleri kocaman olmuş, korkuyormuş. Sude cebinden küçük bir mama parçası çıkarmış: "Bak ne var burada!" demiş. Kedi yavaşça yaklaşmış: "Mırr mırr..." diye ses çıkarmış. Sude usulca kediye dokunmuş, kucağına almış. "İşte böyle, aferin sana!" demiş. Kediciği güvenle kucaklayıp aşağı inmiş. Küçük kız sevinçle bağırmış: "Miyav! Teşekkür ederim!" demiş ve kedisine sarılmış.

İtfaiyeciler yangını tamamen söndürmüşler. "Şırrrrr püfff!" diye son dumanlar da çıkmış. Bora binayı kontrol etmiş: "Artık güvenli, yangın tamamen söndü!" demiş. Etraftaki insanlar toplanmış, alkışlamışlar: "Yaşasın kahramanlarımız! Yaşasın itfaiyeciler!" diye bağırmışlar. Çocuklar itfaiye arabasının etrafında dönmüşler: "Vay ne güzel araba!" demişler. Mert onlara anlatmış: "Bu arabada su tankı, hortumlar, merdivenler, tıbbi malzemeler, her şey var!" demiş.

Küçük bir çocuk sormuş: "Ben de büyüyünce itfaiyeci olabilir miyim?" Defne gülümsemiş: "Tabii ki olabilirsin! İtfaiyeci olmak için cesur, güçlü ve iyi kalpli olman lazım. Ayrıca çok çalışmalı, eğitim almalısın. İtfaiyeciler insanların ve hayvanların hayatını kurtarır. Çok önemli bir meslektir!" demiş. 

Gökten üç itfaiyeci kaskı düşmüş: Biri su hortumu olmuş, çünkü itfaiyeciler hayat kurtaran kahramanlarmış. Biri masalı dinleyen çocukların kalbine cesaret olmuş. Biri de herkesin kalbine yardımseverlik ve sorumluluk olmuş.