Çirkin Ördek Yavrusu

Bir zamanlar güzel bir gölün kenarında anne ördek yumurtalarını bekliyormuş. Yumurtalardan birer birer minik ördek yavrular çıkmaya başlamış. "Cıp cıp cıp!" diye sesler çıkararak sarı tüylü yavrular yumurtalarından çıkmış. En son büyük yumurtadan da gri tüylü, biraz farklı görünen bir yavru çıkmış.

Anne ördek tüm yavrularını çok sevmiş ama komşu ördekler gri tüylü yavruyu görünce "Vay canına, bu yavru çok farklı görünüyor!" demişler. Küçük yavru kendini üzgün hissetmiş ve "Ben neden böyleyim?" diye düşünmüş. Kardeşleri onunla oynamak istememiş ve "Sen bizden farklısın!" demişler.

Küçük yavru çok üzülmüş ve "Ben kimseye yaramam galiba" diye düşünmüş. Bir gün ailesi uyurken sessizce evden ayrılmış. "Belki başka bir yerde beni kabul ederler" demiş kendi kendine. Gölden uzaklaşarak ormanın içine doğru yürümüş ve "hüü hüü" diye ağlamış.

Yolda tavukların yanına gitmiş. "Merhaba, benimle arkadaş olur musunuz?" demiş. Tavuklar ona bakmış ve "Gıt gıt gıt! Sen bizden çok farklısın, git başka yere!" demişler. Küçük yavru çok üzülmüş ve oradan da ayrılmış. Sonra kedilerin yanına gitmiş ama onlar da "Miyav miyav! Biz seninle oynayamayız!" demişler.

Kış geldiğinde küçük yavru çok zorlandı. Soğuktan titriyor, yiyecek bulmakta güçlük çekiyormuş. "Brrr!" diye üşürken kendine bir barınak yapmış. Kar yağdığında tüyleri beyazlaşmaya başlamış. Bazen kendini göl suyunda görüyor ama hep üzgün görünüyormuş.

İlkbahar geldiğinde küçük yavru artık büyümüş. Bir sabah göle inerken suda kendi yansımasını görmüş. "Vay canına!" demiş şaşırarak. Artık çirkin bir ördek yavrusu değil, beyaz tüylü, zarif boyunlu güzel bir kuğu olmuş. Gözlerine inanamayarak "Bu gerçekten ben miyim?" demiş.

O sırada gölde yüzen diğer kuğular onu görmüş. "Hoş geldin güzel kuğu!" demişler. "Sen bizim gibisin, gel aramıza katıl!" Küçük kuğu çok sevinmiş ve "Yaşasın! Artık bir yere aitim!" diye bağırmış. Diğer kuğularla birlikte dans etmeye başlamış ve mutluluktan gözyaşları dökmüş.

Gölün kenarında oynayan çocuklar onu görmüş. "Ne kadar güzel bir kuğu!" demişler ve alkışlamışlar. Kuğu o kadar mutlu olmuş ki kanatlarını çırparak "Ben artık mutluyum!" demiş. O günden sonra diğer kuğularla birlikte mutlu mesut yaşamış.

Küçük kuğu artık kendini sevmeyi öğrenmiş. "Bazen farklı olmak güzelmiş" diye düşünmüş. Anne ördek onu görünce çok gurur duymuş ve "Sen hep güzeldin, sadece büyümen gerekiyordu" demiş. Kuğu ailesiyle de barışmış ve herkesi affetmiş.

Gökten üç tüy düşmüş: Biri küçük kuğunun kalbine sevgi dolmuş, çünkü kendimizi sevmek önemlidir. Biri masalı dinleyen çocukların gönlüne cesaret yerleşmiş. Biri de göle güzellik katılmış. Ve su masal gibi parıldamış.