Rüzgar ile Güneş Masalı

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde yüksek gökyüzünde, Güneş ile Rüzgar adında iki güçlü varlık yaşarmış. Rüzgar, kendini çok kuvvetli sanır, her şeyi gücüyle yapabileceğine inanırmış. "Huuu huu!" diye eser, ormandaki ağaçları sallar, yaprakları uçururmuş. Güneş ise daha sakin ve nazikmiş. Parlak ışıklarıyla etrafı aydınlatır, her yere sıcaklık ve neşe saçarmış.

Bir gün Rüzgar, Güneş'e dönmüş ve kükreyerek, "Ey Güneş! Benden daha güçlü olduğunu mu sanıyorsun? Bak şimdi sana göstereceğim, dünyadaki en güçlü benim!" demiş. Güneş, Rüzgar'ın bu iddialı sözlerine gülümsemiş. "Sevgili Rüzgar, güç sadece kaslarla olmaz. Bazen nazik bir dokunuş, en şiddetli fırtınadan daha etkili olabilir," diye yanıtlamış.

Rüzgar, Güneş'in sözlerine kulak asmamış. Tam o sırada yoldan geçen bir yolcu görmüşler. Yolcunun üzerinde kalın, yün bir pelerin varmış. Rüzgar, "Bak bakalım Güneş! Bu adamın pelerinini üzerinden kim daha çabuk çıkaracak? İşte gerçek güç budur!" diye iddiaya girmiş. Güneş, bu iddiayı kabul etmiş ve Rüzgar'a önce başlamasını söylemiş.

Rüzgar, tüm gücüyle esmeye başlamış. "Huuuuvvvv!" diye kükremiş, ağaçların dallarını kırmış, yerdeki tozları havalandırmış. Yolcu, Rüzgar'ın şiddetiyle sendelemiş, pelerininin etekleri havalanmış. Ama soğuktan korunmak için pelerinini daha da sıkı sarmış. "Brrr! Ne kadar da soğuk esiyor!" diye mırıldanmış. Rüzgar ne kadar uğraşsa da pelerinini bir türlü çıkaramamış.

Rüzgar pes ettiğinde sıra Güneş'e gelmiş. Güneş, yavaşça ve nazikçe parlamaya başlamış. Altın sarısı ışıklarıyla etrafı ısıtmış. "Cıvıl cıvıl" kuşlar ötmeye, çiçekler açmaya başlamış. Yolcu, Güneş'in sıcaklığını hissedince gülümsemiş. "Oh, ne güzel bir sıcaklık!" diye iç çekmiş. Havalar ısındıkça, yolcu terlemeye başlamış.

Yolcu, Güneş'in yumuşak ve sıcak dokunuşuyla rahatlamış. Üzerindeki kalın pelerini rahatsız etmeye başlayınca, "Çok sıcak oldu, bu pelerine hiç gerek kalmadı!" diye düşünmüş. Sonunda pelerinini omuzlarından çıkarmış ve katlayıp koluna atmış. Güneş, Rüzgar'a bakarak nazikçe gülümsemiş. Yumuşaklığın ve sabrın gücünü göstermiş.

Rüzgar, Güneş'in bu başarısını görünce çok şaşırmış. "Vay canına! Demek haklıydın Güneş. Güç sadece şiddetle değil, bazen sıcaklık ve naziklikle de gösterilirmiş," diye fısıldamış. O günden sonra Rüzgar, her zaman sert esmek yerine, bazen nazikçe fısıldamayı da öğrenmiş. Güneş ile Rüzgar, o günden sonra daha iyi dost olmuşlar, birbirlerinin farklılıklarına saygı duymuşlar.

Gökten üç pelerin düşmüş: Biri yolcunun omzuna hafiflik olmuş, çünkü nazik bir dokunuş en büyük engelleri aşar. Biri masalı dinleyen çocukların kalbine sabır olmuş. Biri de herkesin kalbine yumuşaklığın gerçek gücü olmuş.