Siyah Ağaçkakan Vudi

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, büyük bir ormanda Vudi adında bir ağaçkakan yaşarmış. Vudi çok güzel renkli tüylere sahipmiş, kırmızı başlığı, siyah beyaz çizgili vücudu varmış. Her sabah erkenden uyanır ve ağaçlara "tak tak tak tak" diye vururmuş. Bu onun işiymiş çünkü ağaçkakanlar böyle yaşarlarmış. Ağaçların içindeki böcekleri bulur, yuvalarını yapar, aileleriyle konuşurlarmış.

Ama ormanın diğer hayvanları Vudi'nin sesinden çok rahatsız olmuş. Tavşan Pamuk sabah uyku uyurken "Tak tak tak tak" sesi duyunca "Ayyy ne gürültü bu!" diye bağırırmış. Sincap Fındık da fındıklarını toplarken bu sesler yüzünden korkup "Hop hop hop" diye kaçarmış. Ayı Baba da kış uykusundan "Hırrr hırrr" diye homurdanarak uyanırmış. Bütün hayvanlar Vudi'den şikayetçi olmuş.

Bir gün orman hayvanları toplanıp Vudi hakkında konuşmuş. Tavşan Pamuk "Bu gürültü artık dayanılmaz!" demiş. Sincap Fındık "Biz de huzur istiyoruz" diye eklemiş. Ayı Baba da "Uyuyamıyoruz bu seslerle" diye yakınmış. Karar vermişler, Vudi'ye gidip bu durumu anlatacaklarmış. "Hadi gidelim konuşalım" demişler hep birlikte. Ama Vudi'yi görünce biraz çekinmişler çünkü hiç tanımıyorlarmış onu.

Hayvanlar Vudi'nin yanına gitmişler ve "Vudi, senin tak tak seslerin bizi çok rahatsız ediyor" demişler. Vudi çok üzülmüş ve "Ama ben kötü bir şey yapmıyorum ki" diye cevaplamış. Tavşan Pamuk "Biz biliyoruz ama çok gürültülü" demiş. Vudi o gün çok düşünmüş ve ağlamış bile. "Hıç hıç hıç, kimse beni sevmiyor" diye üzülmüş. Artık ağaçlara vurmaya korkmuş çünkü arkadaşlarını üzmek istemiyormuş.

Ertesi gün Vudi hiç ağaca vurmamış. Sessizce dalda oturmuş ve hiçbir şey yapmamış. Ama bu sefer başka bir problem çıkmış. Ağaçlardaki zararlı böcekler çoğalmaya başlamış çünkü Vudi onları yemiyormuş. Ağaçlar hasta olmaya başlamış, yaprakları sararıp dökülmüş. "Vızz vızz vızz" diye böcekler her yeri kaplamış. Orman hayvanları "Ne oluyor böyle?" diye şaşırmış. Bilge Baykuş "Hoooo hoooo, galiba Vudi'nin işi çok önemliymiş" demiş.

Sincap Fındık ağaçların hastalandığını fark etmiş ve "Aman ne olacak ağaçlarımız?" diye endişelenmiş. Tavşan Pamuk da "Böcekler her yeri bastı" diye korkmuş. Ayı Baba "Galiba Vudi'siz olmuyormuş" demiş düşünceli bir şekilde. O zaman anlamışlar ki Vudi'nin yaptığı iş aslında çok önemliymiş. Ağaçkakanlar ormanın doktorları gibiymiş, ağaçları hasta eden böcekleri yiyerek ormanı koruyorlarmış. "Vay be, biz hata yapmışız!" demişler.

Bütün hayvanlar Vudi'nin yanına koşmuş ve "Özür dileriz Vudi!" demişler. Tavşan Pamuk "Senin işin çok önemliymiş, biz anlamamışız" demiş. Sincap Fındık "Ağaçları sen koruyormuşsun" diye eklemiş. Ayı Baba da "Biz seni yanlış anlamışız, sen ormanın kahramanısın" demiş. Vudi çok sevinmiş ve "Gerçekten mi?" diye sormuş. "Tabii ki!" diye hep birlikte bağırmışlar. "Yaşasın Vudi!" diye tezahürat yapmışlar.

O günden sonra orman hayvanları Vudi'nin seslerine alışmış ve onun ne kadar önemli olduğunu anlamışlar. Vudi de arkadaşlarını rahatsız etmemek için çok erken saatlerde değil, güneş doğduktan sonra çalışmaya başlamış. 

Herkes mutlu olmuş böylece. Vudi "tak tak tak" diye çalışır, diğer hayvanlar da "Ne güzel, ormanımız korunuyor" derlermiş. Artık hepsi iyi arkadaş olmuş ve birbirlerine yardım ederlermiş. Vudi onlara ağaçkakan hayatını anlatır, onlar da kendi hayatlarını paylaşırlarmış. Gökten üç altın ağaç yaprağı düşmüş, biri Vudi'ye, biri orman dostlarına, biri de doğayı seven çocuklara. Masalımız burada biter, hepimiz birbirimizi anlayalım diye dileriz!