Ayperi ve Zümrüdü Anka Kuşu

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, Anadolu'nun kurak topraklarında Yağmurpınar adında bir köy varmış. Bu köyde Ayperi adında, kara gözlü, güzel mi güzel bir kız yaşarmış. Ninesi ona hep köylerinin bir zamanlar yemyeşil olduğunu anlatır dururmuş.

Bir gece Ayperi, ninesinden dinlediği Zümrüdü Anka masalını düşünmüş. Bu kutsal kuş öyle heybetliymiş ki, kanat çırptığı yerde bereket fışkırır, gagasından düşen her damla pınara dönüşürmüş.

Ayperi bir sabah erkenden, tan yeri ağarmadan, ninesinin nazarlık boncuğunu ve bir dilim kuru ekmeği yanına alıp Kaf Dağı'nın yolunu tutmuş. Yolda nur yüzlü bir dervişle karşılaşmış, derviş ona sihirli bir tüy vermiş. Biraz ileride rastladığı çoban kızı su matarasını hediye etmiş. Yaralı bir kurt yavrusunu iyileştirince de kendine can yoldaşı bulmuş.

Üçüncü gün kara bir ormana varmış. Burada kötü kalpli bir cadı önüne çıkmış. Cadı ne kadar uğraşsa da ninesinin nazarlık boncuğu sayesinde büyülerine kanmamış. Kurt yavrusu da onu karanlık ormandan çıkarmış.

Dördüncü gün derin bir vadiye ulaşmış. Çoban kızının matarasındaki suyu kullanıp su perileriyle konuşmuş. Periler onun temiz yüreğini görünce köprü olup karşıya geçirmişler.

Kaf Dağı'nın zirvesinde dervişin verdiği tüyü savurunca, Zümrüdü Anka çıkagelmiş. Ayperi'ye bir söz verdirmiş: "İnsanlara doğayı korumayı ve suyu israf etmemeyi öğreteceksin," demiş.

Zümrüdü Anka ile köye dönerken, ona yağmurun sırrını, bulutların dilini, doğanın dengesi gibi nice bilgeler bilgisini öğretmiş. Köye vardıklarında Anka'nın kanatları bereket saçmış, toprak canlanmış, pınarlar coşmuş.

O günden sonra Ayperi köy köy gezip insanlara doğanın ve suyun kıymetini anlatmış. Yağmurpınar köyü Anadolu'nun en yeşil köyü olmuş. Çünkü köylüler Ayperi'nin öğütlerini tutmuş, doğaya saygı göstermiş, her yıl yeni fidanlar dikmiş.

Gökten üç elma düşmüş: Biri doğayı koruyanlara, biri suyu israf etmeyenlere, biri de bu masalı dinleyenlere...