Buzul Ülkesinin Masalı

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, buzulların beyaz beyaz parladığı soğuk bir ülke varmış. Bu ülkede minik bir kutup ayısı yaşarmış, adı Pamuk'muş. Pamuk'un tüyleri pamuk gibi beyazmış, gözleri de kömür gibi karamış. Her sabah uyanınca "Günaydııın!" diye bağırırmış, sesi tüm buzullarda yankılanırmış.

Pamuk'un annesi çok sevecen bir ayıymış. Her sabah yavrusuna sarılır, onu yumuşacık tüyleriyle ısıtırmış. "Hadi yavrum, kahvaltı zamanı geldi" dermiş. Pamuk da hemen koşar, annesinin yanına otururmuş. Birlikte taze balık yerler, sonra da kar üzerinde yuvarlanırlarmış.

Bir gün Pamuk tek başına gezmeye çıkmış. Buzların üzerinde kayarak ilerliyormuş, "Viyuuuu!" diye eğleniyormuş. Tam hızla kayarken ayağı kaymış, pat diye düşmüş buzun üzerine. "Ayyy!" demiş Pamuk, popası acımış biraz. Tam ağlayacakken karşısında siyah beyaz tuhaf bir kuş görmüş.

"Merhaba, düştün mü? Ben Pıtpıt!" demiş penguen, kanatlarını sallayarak. Pamuk ilk defa penguen görüyormuş, çok şaşırmış. "Sen de ayı gibi yürüyorsun ama kanatların var!" demiş. Pıtpıt gülmüş, "Ben penguenim, hem yüzerim hem yürürüm!" demiş. İkisi de gülmeye başlamış, hemen arkadaş oluvermişler.

O günden sonra Pamuk ile Pıtpıt her gün buluşup oynarlarmış. Bazen buzdan kayan yaparlar, şırıl şırıl kayarlarmış. Bazen kartopu oynarlar, karlar havada uçuşurmuş. "İşte sana!" der Pamuk, yumuşak bir kartopu atarmış. Pıtpıt da "Ben de sana!" diye karşılık verirmiş, hop hop zıplarlarmış.

En çok da denizde yüzmeyi severlermiş ikisi de. Soğuk suyun içinde şap şup yüzerlermiş. Pamuk daha hızlı yüzermiş ama Pıtpıt daha çevik dalarmış. Suyun altında balık kovalarlar, kabarcıklar çıkarırlarmış. "Yakaladım yakaladım!" diye sevinirlermiş balık tutunca.

Bir gün Pıtpıt sabah erkenden üç tane büyük balık yakalamış. Pamuk da iki tane balık bulmuş ama küçücükmüş onunkiler. Pıtpıt balıklarına bakıp "Bunların hepsi benim, ben yakaladım!" demiş. Pamuk'un yüzü düşmüş, gözleri dolmuş. Başını öne eğmiş, sessizce oturmuş buzun üstüne.

Pıtpıt arkadaşının üzgün halini görünce içi sıkılmış. "Dur dur, ne yapıyorum ben?" diye düşünmüş. Hemen Pamuk'un yanına gitmiş, "Özür dilerim arkadaşım, gel balıkları paylaşalım!" demiş. Pamuk'un yüzü aydınlanmış, "Gerçekten mi?" diye sormuş. "Tabii ki! Arkadaşlar paylaşır!" demiş Pıtpıt.

İkisi tüm balıkları ortaya koymuşlar. Birlikte oturup yemeye başlamışlar, çat çut güzel sesler çıkarmış. Karınları doyunca mutlu mutlu şarkı söylemeye başlamışlar. Tam o sırada bir fok başını çıkarmış sudan, "Ork ork!" diye ses çıkarmış. "Merhaba, ben Pofik, sizinle oynayabilir miyim?" diye sormuş.

Pamuk ve Pıtpıt birbirine bakmışlar, gülümsemişler. "Tabii ki oynayabilirsin!" demişler. Üçü birlikte saklambaç oynamışlar. Pofik buzun arkasına saklanmış, Pamuk ebe olmuş. "Bir, iki, üç... geliyorum!" diye saymış. Pıtpıt ile Pofik kıkır kıkır gülmüşler saklandıkları yerde.

Akşam olunca güneş batmaya başlamış, gökyüzü pembeleşmiş. Herkes evine dönme vakti gelmiş. Pamuk koşarak annesinin yanına gitmiş. "Anne anne, bugün harika bir şey öğrendim!" demiş heyecanla. "Neymiş o yavrum?" diye sormuş annesi. "Paylaşmak çok güzelmiş, arkadaşlarla her şey daha eğlenceli oluyormuş!" demiş Pamuk.

Annesi yavrusunu bağrına basmış, "Aferin benim akıllı yavrum" demiş. Pıtpıt da kendi yuvasına dönmüş, annesi babasına anlatmış günü. Onlar da "Ne güzel dostların varmış" demişler. O gece herkes tatlı tatlı uyumuş, mutlu rüyalar görmüş.

Ertesi gün yine buluşmuşlar, yine oynamışlar. Artık Pamuk, Pıtpıt ve Pofik ayrılmaz üç dost olmuşlar. Her gün beraber oynar, beraber yer, beraber gülerlermiş. Buzul ülkesinin en neşeli, en mutlu dostları olmuşlar. Onları gören herkes "Ne güzel arkadaşlık!" dermiş.

Gökten üç kar tanesi düşmüş; biri Pamuk'a, biri Pıtpıt'a, biri de bu masalı dinleyen tatlı yavruya düşmüş. Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine. Kim uyuduysa tatlı rüyalar görsün, kim uyumadıysa o da bu güzel dostların masalını düşünsün.