Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler

Bir varmış bir yokmuş, uzak diyarlarda güzel mi güzel bir prenses yaşarmış. Teni kar gibi beyaz, dudakları kiraz gibi kırmızı, saçları gece gibi siyahmış. Bu yüzden ona Pamuk Prenses derlermiş. Üvey annesi olan kraliçe ise çok kibirli ve kötü kalpliymiş.

Kraliçenin sihirli bir aynası varmış ve her gün aynaya "Ayna ayna söyle bana, var mı benden güzeli bu dünyada?" diye sorarmış. Bir gün ayna "Pamuk Prenses sizden daha güzel" deyince kraliçe çok sinirlenmiş. Hemen avcıyı çağırıp Pamuk Prenses'i ormana götürmesini ve onu kaybetmesini istemiş.

Avcı, Pamuk Prenses'i ormana götürmüş ama ona kıyamamış. Prensese kaçmasını söylemiş ve kraliçeye yalan söylemiş. Pamuk Prenses korkuyla ormanda koşarken, karşısına küçük şirin bir ev çıkmış. İçeri girdiğinde her şeyin minicik olduğunu görmüş.

Ev yedi cüceye aitmiş: Uykucu, Mutlu, Huysuz, Şirin, Bilgiç, Utangaç ve Hapşırık. Cüceler madende çalışıp eve döndüklerinde Pamuk Prenses'i bulmuşlar. Prenses başından geçenleri anlatınca, cüceler onu evlerinde yaşaması için davet etmişler.

Kraliçe, sihirli aynadan Pamuk Prenses'in hala yaşadığını öğrenince çok öfkelenmiş. Hemen zehirli bir elma hazırlayıp, yaşlı bir kadın kılığına girmiş. Ormandaki eve gidip, Pamuk Prenses'e elmayı yedirmiş. Prenses elmayı ısırır ısırmaz derin bir uykuya dalmış.

Cüceler eve döndüklerinde Pamuk Prenses'i öyle görünce çok üzülmüşler. Onu kristal bir tabuta koyup, çiçeklerle süslemişler. Her gün başında nöbet tutmuşlar. Günler böyle geçerken, yakışıklı bir prens ormandan geçiyormuş.

Prens, Pamuk Prenses'i görür görmez ona aşık olmuş. Cücelerden izin alıp, prensesi öpmüş. O anda büyü bozulmuş ve Pamuk Prenses uyanmış. Prens ve Pamuk Prenses birbirlerine aşık olmuşlar. Kötü kalpli kraliçe ise yaptıklarının cezasını çekmiş.

Prens ve Pamuk Prenses muhteşem bir düğünle evlenmişler. Yedi cüceler de sarayda onlarla birlikte yaşamışlar. Hep birlikte sonsuza kadar mutlu yaşamışlar. Bu masal da bize, iyi kalpliliğin ve gerçek sevginin her zaman kötülüğü yeneceğini öğretmiş.

Gökten üç elma düşmüş: Biri masalı anlatana, biri dinleyene, biri de tüm iyi kalpli insanlara...