Parayı Veren Düdüğü Çalar

Bir zamanlar Akşehir'de Nasreddin Hoca yaşarmış. Hoca çok sevilen, bilge ve esprili bir insandı. Mahallede bütün çocuklar onu çok severlermiş ve her gün evinin önünde toplanırlarmış.

Bir güzel bahar günü Hoca evinin önünde oturmuş kitap okuyormuş. O sırada mahalleli çocuklar koşarak gelmiş ve etrafını sarmışlar. "Hoca amca, hoca amca!" diye bağırarak yaklaşmışlar. "Evet yavrularım, ne oldu böyle?" diye sormuş.

Çocuklardan biri heyecanla "Hoca amca, bugün pazara gidecek misin?" diye sormuş. Hoca "Evet, biraz sonra pazara gideceğim. Niye sordun?" demiş merakla. O zaman çocuklar hep birden konuşmaya başlamışlar.

İlk çocuk "Hoca amca, bana bir düdük alır mısın?" demiş rica ederek. İkinci çocuk hemen "Bana da, bana da!" diye bağırmış coşkuyla. Üçüncü çocuk da "Ben de düdük isterim!" demiş atlayarak. Dördüncüsü "Bir tane de bana!" demiş el çırparak.

Hoca bütün çocukları saymış, tam yedi tane varmış. "Vay vay, hepiniz düdük istiyorsunuz öyle mi?" demiş gülerek. Çocuklar "Evet, evet!" diye haykırmışlar neşeyle. Hoca düşünmüş ve "Peki çocuklar, ama düdüğün parası var. Her birinizden beşer akçe lazım" demiş.

Çocuklar birbirlerine bakmışlar. Kiminin cebinde para yokmuş, kimisi evde unutmuş. Aralarından sadece Mehmet adında bir çocuk cebini karıştırmış ve beş akçe çıkarmış. "İşte Hoca amca, düdüğümün parası!" demiş gururla. Hoca parayı almış ve "Aferin Mehmet, senin düdüğünü alacağım" demiş.

Diğer çocuklar "Biz de para getireceğiz!" demişler ama Hoca "Şu anda param yok diyenler düdük alamaz" demiş gülerek. Sonra "Şimdi pazara gidiyorum, akşam döndüğümde düdüğü veririm" demiş ve yola çıkmış.

Hoca pazarda düdükçü dükkanına gitmiş. "Bir tane güzel düdük istiyorum" demiş. Düdükçü en güzel düdüğü göstermiş. Hoca parayı vermiş ve düdüğü almış. Pazardan dönerken düdüğü çalarak gelmiş, "Tü tü tüü" sesleri mahallede yankılanmış.

Akşam olduğunda çocuklar yine Hoca'nın kapısının önünde toplanmışlar. Hoca'yı görür görmez koşarak yanına gelmişler. Hepsi birden "Hoca amca, düdüğümüz nerede?" diye sormaya başlamışlar.

Hoca cebinden tek düdüğü çıkarmış ve sabah para veren Mehmet'e vermiş. "Al bakalım Mehmet, senin düdüğün" demiş gülümseyerek. Mehmet çok sevinmiş ve düdüğü çalmaya başlamış, "Tü tü tü!"

Diğer altı çocuk şaşkınlıkla Hoca'ya bakmışlar. "Hani bizim düdüklerimiz Hoca amca?" diye sormışlar üzgün bir şekilde. Hoca iyice gülmüş ve "Parayı veren düdüğü çalar, çocuklar!" demiş espri yaparak.

Çocuklar "Ama biz de istiyorduk!" demişler. Hoca "İstemek yetmez yavrularım, parasını da vermek lazım. Mehmet parasını verdi, düdüğünü aldı. Sizler parasız düdük alamazsınız" demiş sabırla anlatarak.

O gün çocuklar önemli bir ders öğrenmişler. Ertesi gün hepsi paralarını getirmişler ve Hoca'dan düdük almışlar. Hoca da "İşte böyle! Parayı veren düdüğü çalar!" demiş memnuniyetle. Bu söz o günden beri dilden dile yayılmış ve herkes tarafından kullanılır olmuş.