Uçmayı Öğrenen Minik Tırtıl

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde. Cici adında çok sevimli bir tırtıl varmış. Yeşil renkli, minik ayaklı ve çok meraklıymış. Her gün yaprakları "çıtır çıtır" diye yiyerek büyürürmüş. Ağaçtaki diğer böceklerle arkadaşlık edermiş. "Ben neden uçamıyorum?" diye sorarmış hep. Yaşlı karınca "Sabret Cici, zamanı gelecek!" dermiş.

Cici her sabah aynı rutini yaşarmış. Taze yaprakları bulur, "nam nam" diye yermiş. Sonra güneşte ısınırmış. Arkadaşı arı Vızz gelirdi. "Günaydın Cici!" dermiş. Cici "Günaydın Vızz! Keşke ben de senin gibi uçabilsem!" dermiş. Vızz gülümseyerek "Merak etme, sen de uçacaksın!" dermiş. Cici buna inanmak istermiş ama nasıl olacağını bilemezmiş.

Günler geçtikçe Cici büyümeye başlamış. Derisi sıklaşmış. "Uff, çok sıkışıyorum!" demiş. Yaşlı böcek "Bu normal Cici, büyüyorsun!" demiş. Cici derisini değiştirmiş. "Hop!" diye eski derisinden çıkmış. Yeni derisi daha büyük ve güçlüymüş. "Vay be!" demiş şaşkınlıkla. Bu olay birkaç kez tekrarlanmış.

Bir gün Cici çok garip hissetmiş. İçinde değişik bir his varmış. "Ne oluyor bana?" diye sormuş. Kelebek Ana gelmiş. "Zamanın geldi Cici!" demiş. "Artık koza yapma vakti!" demiş. Cici "Koza nedir?" diye merakla sormuş. "Seni güzel bir kelebeğe dönüştürecek sihirli ev!" demiş Kelebek Ana. Cici çok heyecanlanmış.

Cici ipek çıkarmaya başlamış. "Şırıl şırıl" diye ipekler çıkıyormuş. Kendini yavaş yavaş sarmış. "Bu çok eğlenceli!" demiş. Arkadaşları onu izliyormuş. "Görüşürüz Cici!" demişler. Cici "Görüşürüz arkadaşlar!" diye cevap vermiş. Kozasını tamamlamış. İçerisi sıcak ve rahatmış. "Şimdi uyuma zamanı!" demiş kendi kendine.

Kozanın içinde sihirli şeyler oluyormuş. Cici'nin vücudu değişiyormuş. Kanatları çıkıyormuş. Rengarenk desenler oluşuyormuş. "Vızz vızz" diye sesler geliyormuş içeriden. Dışarıdaki arkadaşları merakla bekliyormuş. "Acaba nasıl olacak?" diye konuşuyorlarmış. Arı Vızz "Çok güzel olacak, göreceksiniz!" diyormuş.

İki hafta sonra koza çatlamaya başlamış. "Çat çat" sesleri geliyormuş. Cici uyanmış. "Artık çıkma zamanı!" demiş. Yavaş yavaş kozasından çıkmaya başlamış. İlk önce antenleri görünmüş. Sonra güzel kanatları çıkmış. "Vay canına!" demişler bütün böcekler. Cici artık çok güzel bir kelebek olmuş.

Cici kanatlarını açmış. Turuncu, sarı ve siyah desenlerle kaplıymış. "Bu ben miyim?" diye şaşırmış. Kanatlarını çırpmış. "Fış fış" sesleri çıkıyormuş. İlk uçuşunu yapmış. "Yaşasın! Uçabiliyorum!" diye bağırmış. Bütün arkadaşları alkışlamış. Arı Vızz "Gördün mü, demiştim!" demiş sevinçle.

Artık Cici çiçekten çiçeğe uçuyormuş. Bal içiyormuş. Diğer kelebeklerle dans ediyormuş. Çok mutluymuş. Eski tırtıl arkadaşlarına "Sabırlı olun, sizin de zamanınız gelecek!" diyormuş. Onlar da umutla bekliyormuş. Cici anlamış ki her şeyin bir zamanı varmış. Sabırla beklemek gerekiyormuş. Gökten üç çiçek düşmüş, biri Cici'ye, biri arkadaşlarına, biri de bütün doğaya. Onlar da uzun uzun mutlu yaşamışlar.