Uçurtmalar Ülkesi Masalı

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, güzel bir şehirde üç kız kardeş yaşarmış. En büyükleri Asel, ortancaları Defne, en küçükleri Pınar'mış. Asel'in gözleri badem gibiymiş, Defne'nin saçları dalga dalga dökülürmüş, Pınar'ın gülüşü şeker gibi tatlıymış. Üçü de uçurtma uçurmayı çok severlermiş.

Bir bahar günü parkta uçurtma uçuruyorlarmış. Asel'in uçurtması kırmızı beyaz çizgiliymiş, Defne'ninki mor ve sarı yıldızlıymış, Pınar'ınki de turuncu mavi dalgalıymış. "Vıııızz vıııızz!" Uçurtmalar gökyüzünde dans ediyormuş. Tam o sırada garip bir şey olmuş. Bulutlar arasından altın renkli ışıklar çıkmış, "Pırıl pırıl!" Uçurtmaların ipleri parlamaya başlamış. "Aaaaa ne oluyor?" diye bağırmışlar kızlar.

Birden kendilerini bambaşka bir yerde bulmuşlar. Etraflarında binlerce uçurtma uçuşuyormuş. Kimi kelebek şeklinde "Fır fır fır!", kimi kuş şeklinde "Fışşş fışşş!", kimi de ejderha şeklinde "Haaavvv!" diye uçuyormuş. Yerde renkli çiçekler, gökyüzünde pembe ve eflatun bulutlar varmış. "Vay be! Burası neresi?" diye şaşırmış Defne. O sırada yaşlı bir adam belirmiş: "Hoş geldiniz çocuklar, burası Uçurtmalar Ülkesi!"

Yaşlı adam kendini tanıtmış: "Ben Rüzgar Dede. Bu ülkede uçurtmalar yaşar, dans eder, mutlu olurlar. Ama bir sorunumuz var!" Üzgün görünüyormuş. Pınar merakla sormuş: "Ne sorunu Rüzgar Dede?" Dede derin bir iç çekmiş: "Kara Bulut ülkemizi ele geçirmeye çalışıyor. Bütün uçurtmaların iplerini koparmak istiyor. Eğer ipler koparsa uçurtmalar kaybolacak. Onları kurtarabilecek tek şey üç kardeşin birlik ve sevgisidir."

Üç kız kardeş birbirine bakmışlar. Asel cesaretle konuşmuş: "Biz yardım ederiz! Değil mi kızlar?" Defne ve Pınar da "Evet evet!" diye bağırmışlar. "Oleyy!" Rüzgar Dede sevinerek ellerini çırpmış. "O zaman size görevlerinizi vereyim. İlk görev: Kayıp Renk Taşını bulmak!" Üçüne birer harita vermiş. Haritada parlayan bir yol gösteriliyormuş.

Yola çıkmışlar. Önce Mor Dağlar'a varmışlar. Dağlar o kadar yüksekmiş ki tepeleri bulutlara değiyormuş. Tırmanmaya başlamışlar ama Pınar en küçük olduğu için zorlanıyormuş. "Ooof çok yoruldum" demiş. Asel elini tutmuş: "Gel ablacığım sana yardım edeyim." Defne de arkadan destek olmuş: "Birlikte çıkarsak daha kolay olur!" Hep birlikte "Biiir, iiiki, üüüç, hııp!" diye tırmanmışlar. Zirveye ulaştıklarında "Yaşaaa!" diye sevinmişler.

Zirvedeki mağarada Kayıp Renk Taşı'nı bulmuşlar. Taş tüm renklerde ışıldıyormuş: kırmızı, turuncu, sarı, yeşil, mavi, mor, pembe... "Vaaaay ne güzel!" Taşı alır almaz gökyüzü aydınlanmış. Uçurtmalar daha parlak renkler almış, "Yeeeey!" diye sevinç çığlıkları atmışlar. Ama o sırada kara bulutlar toplanmış. "Güüümmm güüümmm!" Kara Bulut öfkeyle yaklaşıyormuş.

"Siz Renk Taşı'nı buldunuz ama ben hala güçlüyüm!" diye gürlemiş Kara Bulut. Asel, Defne ve Pınar birbirlerinin ellerini sıkıca tutmuşlar. "Biz üç kardeşiz, birlikte her şeyin üstesinden gelebiliriz!" demişler. Renk Taşı'nı havaya kaldırmışlar. Taş öyle parlak ışıldamış ki "Pırıl pırıl pırıl!" Işıklar Kara Bulut'u dağıtmaya başlamış. Kara Bulut küçülmüş, küçülmüş ve "Püüüfff!" diye yok olmuş.

Uçurtmalar Ülkesi kurtulmuş. Bütün uçurtmalar dans etmiş, gökyüzünde müthiş bir gösteri yapmışlar. Rüzgar Dede gelmiş, üç kardeşe sarılmış: "Teşekkür ederiz çocuklar! Sizin kardeşlik sevginiz ve birliğiniz bizi kurtardı." Sonra üçüne de özel uçurtmalar vermiş. "Bu uçurtmalar sizi her istediğinizde buraya getirecek. Ama unutmayın, asıl güç hep birlikte olmaktadır."

Bir anda kendilerini tekrar parkta bulmuşlar. Sanki hiç gitmemişler gibi. Ama ellerinde yeni uçurtmalar varmış. Birbirlerine bakmışlar ve gülümsemişler. "Bu gerçekten oldu, değil mi?" demiş Defne. "Evet! Ve öğrendik ki birlikte her şey mümkün!" demiş Asel. 

Gökten üç uçurtma düşmüş: Biri renkli çiçek olmuş, çünkü kardeşlik sevgisi her zorluğu yenermiş. Biri masalı dinleyen çocukların kalbine aile sevgisi olmuş. Biri de herkesin kalbine birlik ve dostluk olmuş.