Uykucu Ay Dede ile Küçük Yıldız

Bir varmış bir yokmuş, gökyüzünün derinliklerinde uykucu mu uykucu bir Ay Dede yaşarmış. Bu Ay Dede o kadar çok uyumayı severmiş ki, bazen geceleri görev saati geldiğinde bile uyanmakta zorlanırmış. İşte tam da bu yüzden, parlak mı parlak küçük bir yıldız her akşam onu uyandırmaya gelirmiş.Küçük Yıldız her akşam: "Ay Dede, Ay Dede! Uyanma vakti geldi, çocuklar seni bekliyor!" diye cıvıl cıvıl seslenirmiş. Ay Dede ise: "Beş dakika daha..." diye mırıldanırmış uykulu sesiyle.
Bir gece, Küçük Yıldız çok güzel bir fikir bulmuş. Ay Dede'ye en sevdiği ninniyi söylemeye başlamış:"Gökte yıldız ay doğar,

Uykucular hep uyar,
Çocuklara ışık saçar,
Ay Dede gülümseyip bakar..."
Bu tatlı ninniyi duyan Ay Dede, gülümseyerek uyanmış. "Ne güzel bir ninni bu böyle!" demiş sevinçle. O günden sonra her akşam, Küçük Yıldız önce Ay Dede'yi bu ninniyle uyandırır, sonra birlikte tüm çocuklara ninni söylerlermiş. Ay Dede artık eskisi kadar uykucu değilmiş. Çünkü her gece çocuklara ninni söylemeyi çok seviyormuş. Küçük Yıldız ile birlikte gökyüzünün en güzel ninnilerini söylerken, dünya üzerindeki tüm çocuklar tatlı tatlı uykuya dalarmış.

Bazı geceler bulutlar da onlara eşlik eder, bazı geceler yağmur damlaları tempo tutarmış. Rüzgâr ise usul usul eserken onların şarkılarına karışırmış. Böylece gökyüzü, dünyanın en güzel ninni korosuna dönüşürmüş.
O günden sonra uyumakta zorlanan çocuklar, pencerelerinden gökyüzüne baktıklarında Ay Dede'nin gülümseyen yüzünü ve yanında parlayan Küçük Yıldız'ı görür, onların söylediği ninniyle huzurlu bir uykuya dalarlarmış.
Bu masal da burada bitmiş. Uykusu gelen çocuklar yataklarına gitmiş, gelmeyen çocuklar da Ay Dede ile Küçük Yıldız'ın ninnisini dinlemeye devam etmiş. Gökten üç tane yıldız kayıp düşmüş: Biri uykuculara, biri ninni severlere, biri de bu masalı dinleyenlere...