Gizemli Ormanın Kayıp Pusulası

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, küçük bir köyde Defne adında meraklı bir kız çocuğu yaşarmış. Defne'nin en büyük hazinesi, dedesinden kalan altın bir pusulaymış. Bu pusula sayesinde ne zaman yolunu kaybetse, hemen doğru yolu bulabilirmiş.

Bir gün, köyün yakınındaki Gizemli Orman'da dolaşırken, pusulasını düşürmüş. Rüzgâr pusulayı alıp ormanın derinliklerine doğru sürüklemiş. Defne, çok değer verdiği pusulasını bulmak için ormanın içlerine doğru ilerlemeye başlamış.

Ormanın içinde ilerlerken önce bilge bir baykuşla karşılaşmış. Baykuş ona: "Küçük kız, pusulayı bulmak istiyorsan önce kalbinin sesini dinlemelisin," demiş. Defne bu sözün anlamını düşünerek yoluna devam etmiş.

Biraz sonra neşeli bir sincapla karşılaşmış. Sincap: "Benim çevik hareketlerimi takip et, seni pusulaya yaklaştıracak ipuçlarını göstereceğim," demiş. Sincabın peşinden ağaçtan ağaca bakmış, yaprakların arasında parlayan şeyleri incelemiş. 

Yolculuğu sırasında karşılaştığı sevimli bir tavşan ona cesaretini kaybetmemesi gerektiğini söylemiş. Minik bir karınca ise sabırlı olmanın öneminden bahsetmiş.

Defne, tüm bu yeni dostlarının yardımıyla ve tavsiyeleriyle ilerlerken, aslında en önemli şeyin pusula değil, bu yolculuk sırasında öğrendiği değerler olduğunu anlamış. Tam bu düşünceler içindeyken, bir ağacın kovuğunda parlayan altın pusulasını görmüş.

Pusulayı eline aldığında şaşkınlıkla görmüş ki, pusulanın üzerinde yeni yazılar belirmiş: "En değerli pusula, kalbindeki iyilik ve dostluktur."

O günden sonra Defne, sadece pusulasına değil, kalbinin sesine de kulak vermeyi öğrenmiş. Orman dostlarını sık sık ziyaret eder, onlarla yeni maceralar yaşarmış.

Gökten üç elma düşmüş: Biri doğru yolu gösteren pusulayı bulanlara, biri dostluğun değerini bilenlere, biri de bu masalı dinleyenlere...