Pastacı Matematikçiler

Günlerden bir gün, İstanbul'un rengarenk mahallelerinden birinde, üç şirin mi şirin arkadaş varmış: Hızlı ama dikkatsiz Kerem, hayalperest Defne ve minik obur Mert. Bu üç kafadarın ortak derdi matematiğin en yaramaz konusu kesirlermiş.

Bir sabah canım öğretmenleri Ayşe Hanım sınıfa girip: "Yarın hep birlikte pasta yapacağız!" deyince, Mert'in gözleri fal taşı gibi açılmış, Kerem hemen liste yapmaya başlamış, Defne ise hayallere dalmış.

Ertesi gün mutfak atölyesinde bir curcunadır başlamış! Kerem unları havaya savurmuş, Defne yumurtaları saymayı unutmuş, bizim tombul Mert ise çikolataların yarısını mideye indirmiş!

Ayşe öğretmen gülümseyerek: "İşte şimdi kesirlerle tanışma vakti!" demiş. Dökülen unlar, unutulan yumurtalar, yenen çikolatalar... Hepsi birer kesir problemi olmuş. Üç kafadar birden kesirlerin aslında hayatın her yerinde olduğunu fark etmiş.

İkinci pastada işler değişmiş: Kerem dikkatli ölçmüş, Defne sayıları şaşırmamış, Mert de... Eh, en azından çikolataların çoğunu pastaya katmış! Pasta pişerken sınıfı gruplara ayırmışlar, dilimleri hesaplamışlar.

Pasta dilimlenirken tam bir matematik şölenine dönmüş ortalık! Kerem cetvelle ölçmüş, Defne süslemiş, Mert de... Bu sefer sadece kendi payını yemiş! Tüm sınıf hem tatlı tatlı yemiş hem de tatlı tatlı öğrenmiş.

O günden sonra üç arkadaş matematiği her yerde görür olmuş: Pizza dilimlerinde, portakal paylaşımında, hatta harçlık hesaplarında bile! Kesirler artık onların en yakın dostuymuş.

Şimdi İstanbul'un o şirin okulunda dolaşırsanız, mutfaktan gelen pasta kokusuyla karışık matematik sesleri duyarsınız. Çünkü Ayşe öğretmen her dersi böyle tatlıya bağlarmış.

Masal bu ya, un eler gibi matematik eleyen, şeker katar gibi bilgi katan, pasta dilimler gibi kesir bölen çocuklar mutlu mesut yaşamış. Bu masalı dinleyenler de matematik ile tatlı bir dostluk kurmuş...