Patili Dostlara Yardım Masalı

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde İzmir'in güzel bir semtinde dört kişilik sevgi dolu bir aile yaşarmış. Bu ailede baba Mehmet, anne Ayşe, on yaşındaki kızları Ela ve sekiz yaşındaki oğulları Can varmış. Bu aile hayvanları çok severmiş ve her zaman sokak hayvanlarına yardım ederlermiş.

Bir yağmurlu kış günü ailecek market alışverişine giderlerken yolda üşümüş, aç ve çok zayıf üç yavru kedi görmüşler. Yavrular "Miyav miyav!" diye üzgün sesler çıkarıyorlarmış. Ela hemen "Anne, baba! Bu yavrular çok üşümüş!" demiş. Can da "Onlara yardım etmeliyiz!" diye eklemiş. Anne Ayşe ve baba Mehmet de hemen yavrucakları alıp eve götürmüşler.

Evde kedileri ısıtıp, süt verip, yumuşak battaniyeler hazırlamışlar. Ama birkaç gün sonra komşuları da kapılarına gelmiş. "Bizim de bahçemizde aç köpekler var" demişler, "bir de yaralı kedi bulduk." Aile her seferinde yardım etmiş ama ev artık çok kalabalık olmaya başlamış. O zaman baba Mehmet "Artık daha büyük bir çözüm bulmalıyız" demiş.

Ailecek oturup düşünmüşler. Anne Ayşe "Bahçemizde güzel bir alan var, oraya hayvanlar için küçük evler yapabiliriz" demiş. Baba Mehmet "Bu harika bir fikir! Ama sadece bizim için değil, bütün mahallede yardıma ihtiyacı olan hayvanlar için olsun" demiş. Çocuklar çok heyecanlanmış. "Barınağın adı ne olsun?" diye sormuşlar. Ela düşünüp "Patili Dostlar!" demiş. Can da alkışlamış: "Süper isim!"

İnşaat başlamış! Baba Mehmet ahşap evlerin çerçevelerini yapmış. Anne Ayşe boyalarla rengarenk desenler çizmiş. Ela küçük yastıklar dikmiş, Can da su ve yemek kapları hazırlamış. Komşular da yardım etmeye gelmiş. Berber Hasan Amca "Ben de veteriner hekim arkadaşımı getireyim" demiş. Öğretmen Fatma Hanım "Öğrencilerimle oyuncaklar yapalım" demiş.

Bir ay sonra "Patili Dostlar Barınağı" hazırmış! Renkli küçük evler, temiz yemek yerleri, oyun alanı, veteriner muayene odası... Her şey çok güzelmiş. İlk gün beş kedi ve üç köpek gelmiş. Hayvanlar çok mutluymuş, kuyruk sallamışlar, mırıldanmışlar. Ela ve Can her gün okul çıkışı gelip onlarla oynamışlar.

Barınak ünlü olmuş! Uzaktan insanlar gelip hayvanları görmeye başlamış. Bazıları da sahiplenmek için gelmiş. İlk sahiplenen aile küçük sarı köpek için gelmiş. "Adı ne olsun?" diye sormuşlar. Can "Güneş olsun!" demiş çünkü köpek sarı ve neşeliymiş. O gün herkes çok mutlu olmuş.

Zaman geçmiş, barınakta yüzlerce hayvan bakılmış, tedavi edilmiş ve yuvalarını bulmuş. Patili Dostlar Barınağı şehrin en ünlü yardım yeri olmuş. Televizyonlar haber yapmış, gazeteler yazı yazmış. Ama en önemlisi, ailece yaptıkları bu güzel iş onları daha da birbirine bağlamış.

Ela ve Can büyümüş ama hâlâ her hafta sonu barınağa geliyorlarmış. "En güzel anılarımız burada" diyorlarmış. Anne ve baba da "Birlikte yapılan güzel işler asla unutulmaz" diyerek gülümserlermiş. Ve Patili Dostlar ailesi her geçen gün daha da büyürmüş.

Masalımız böylece sona ermiş. Gökten üç yıldız düşmüş: Biri aile birliğinin gücünü gösteren sevgi olmuş. Biri masalı dinleyen çocukların kalbine hayvanlara şefkat duygusu dolmuş. Biri de herkesin içine yardımlaşmanın ve birlikte çalışmanın güzelliği yerleşmiş. Ve bütün patili dostlar mutlulukla havlamış ve mırıldamış.