Sakar Kedi Pamuk

Bir varmış bir yokmuş, İstanbul'un rengarenk mahallelerinden birinde, pamuk gibi bembeyaz, tombul mu tombul bir kedi yaşarmış. Adı Pamuk'muş bu sevimli yaramazın. Yılmaz ailesinin en şirin üyesiymiş ama öyle sakarmış ki, her gün yeni bir komiklik yaparmış.

Günlerden bir gün, dedeciğinin en sevdiği çay bardağını kırıvermiş. Dede kızmamış ama Pamuk çok üzülmüş. "Ben dedeciğime yeni bir bardak alacağım!" diye düşünüp sokağa fırlamış.

İlk önce mahallenin akıllı köpeği Karabaş'la karşılaşmış. Az ötede komşunun kedisi Minnoş ve şakacı muhabbet kuşu Cıvıl da onlara katılmış. Dört kafadar düşmüşler çarşının yoluna.

Tam giderlerken Pamuk'un paticiği kayıvermiş, bizim sakar kedi hop diye çamura düşmüş! Bembeyaz tüyleri kapkara olmuş. Minnoş hemen çeşmeden su getirmiş, Cıvıl minik gagasıyla Pamuk'un tüylerini düzeltmiş.

Hüseyin amcanın dükkanına vardıklarında, Pamuk kırmızı çiçekli bir bardak görmüş. Tam uzanırken kuyruğuyla tabakları devirmiş! Neyse ki Karabaş hemen yetişip tutmuş tabakları. Hüseyin amca gülmekten karnını tutarak bardağı Pamuk'a hediye etmiş.

Eve döndüklerinde dede bahçede keyif yapıyormuş. Pamuk ağzında yeni bardakla yanına gidince, dedenin gözleri sevinçten ışıl ışıl olmuş. O günden sonra her çay içişinde bu bardağı kullanır, Pamuk'un macerasını anlatırmış.

Yedi mahalle, yedi sokak şahidimiz olsun ki, bu masalı dinleyenlerin yüreği hep neşeyle, sevgiyle dolsun. Kediler mırıldasın, köpekler havlasın, kuşlar şakısın; mahallede dostluk, evlerde mutluluk hiç eksik olmasın...