Sınıfın Süper Kahramanı

Bir varmış, bir yokmuş. İstanbul'un güneşli bir mahallesinde, rengarenk bir anaokulu varmış. Bu okulda, Emre adında minik bir çocuk ve onu çok seven Ayşe Öğretmen varmış. Emre, okulun en çekingen çocuğuymuş ve her sabah annesinden ayrılırken "Hııçkk, hıııçkk" diye ağlarmış.

Ayşe Öğretmen, Emre'yi kapıda karşılar, elinden tutar ve "Gel bakalım minik kahramanım" dermiş. Emre, başını eğip sessizce "Pısss, pısss" adımlarla sınıfa girermiş. Diğer çocuklar "Hoppaaaa!" diye zıplayıp oynarken, Emre her zaman köşede sessizce otururmuş.

Bir gün Ayşe Öğretmen, sınıfa kocaman bir kutu getirmiş. "Çocuklar! Bu kutuda sürprizler var!" demiş heyecanla. Kutuyu açınca "Şıngırrr, şıngırrr" diye ses çıkaran renkli tüllerden kanatlar ve pelerınler çıkmış. "Bugün herkes süper kahraman olacak!" demiş öğretmen.

Tüm çocuklar "Yeeeyyy!" diye bağırarak kanatları ve pelerinleri kapmışlar. Emre ise köşede "Tık tık tık" diye çarpan kalbiyle izlemiş. Ayşe Öğretmen, en güzel mavi pelerin ve kanatları Emre'ye getirmiş, "Süper Emre, uçuşa hazır mısın?" diye sormuş.

Emre, pelerin ve kanatları giyince kendini biraz daha cesur hissetmiş. Ayşe Öğretmen, "Şimdi herkes uçabilir, 'Vuuuuşşşş' sesi çıkararak sınıfta uçalım!" demiş. Tüm çocuklar kollarını açıp "Vuuuşşşş, vuuuşşşş" diye bağırarak koşmaya başlamışlar.

İlk başta Emre sadece izlemiş, sonra yavaşça ayağa kalkmış. Mavi kanatlarını açmış ve minik bir "Vuş" sesi çıkarmış. Ayşe Öğretmen hemen duymuş ve "Bakın çocuklar! Süper Emre uçuyor!" demiş. Tüm sınıf "Braavooo!" diye alkışlamış.

Emre, arkadaşlarının alkışlarıyla daha da cesaretlenmiş. Artık "Vuuuşşşş! Vuuuşşşş!" diye bağırarak sınıfta koşmaya başlamış. Diğer çocuklarla birlikte "Zıp zıp zıp" diye zıplamış, "Fırrrr" diye dönmüş ve hiç olmadığı kadar eğlenmiş.

O günden sonra Emre okula gitmek için sabırsızlanır olmuş. Her sabah "Günaydın Ayşe Öğretmenim!" diye neşeyle seslenirmiş. Artık arkadaşlarıyla "Ha ha ha, hi hi hi" diye gülerek oyunlar oynarmış. Ayşe Öğretmen onu gördükçe gülümser, "İşte benim süper kahramanım!" dermiş.

Böylece Emre anlamış ki, içindeki süper kahraman hep varmış, sadece biraz cesarete ihtiyacı varmış. İstanbul'un en rengarenk anaokulunda, Ayşe Öğretmen'in sevgisiyle büyüyen minik Emre, gerçek bir süper kahraman olmuş. Çünkü bazen en büyük süper güç, korkularımızı yenmek ve "Vuuuşşşş" diye kanatlanıp uçmayı denemekmiş.