Tavşan ve Kaplumbağa

Bir zamanlar, yeşil ormanın en güzel yerinde, çok hızlı bir tavşan yaşarmış. Bu tavşan o kadar hızlıymış ki, koşarken ayakları "pat pat pat" diye ses çıkarırmış. Ormanın her yerinde "Ben en hızlısıyım!" diye bağırır dururmuş. Her gün diğer hayvanlarla koşar, hepsini geride bırakırmış. Hep böbürlenirmiş bu durumla.

Ormanın diğer tarafında ise çok yavaş ama çok sabırlı bir kaplumbağa yaşarmış. Bu kaplumbağa her adımında "tak... tak... tak" diye ses çıkararak yürürmüş. Hiç acele etmezmiş ama asla durmamış da. Her gün aynı hızla, kararlı bir şekilde yoluna devam edermiş. Diğer hayvanlar ona "Çok yavaşsın" dese de o gülümsermiş sadece.

Bir gün tavşan, kaplumbağayı yavaş yavaş yürürken görmüş. "Sen ne kadar yavaşsın!" diye gülmüş. "Benimle yarış yapar mısın?" diye alay ederek sormuş. Kaplumbağa hiç bozulmamış ve "Tabii ki!" demiş sakin bir sesle. Bütün orman hayvanları "Yaşasın! Yaşasın!" diye bağırarak toplanmış yarışı izlemeye.

Baykuş hakim olmuş yarışa. "Büyük çınardan başlayacaksınız, dere kenarına kadar koşacaksınız" demiş. "Hazır mısınız?" diye sormuş. Tavşan kendinden emin "Evet!" diye bağırmış. Kaplumbağa ise sadece başını sallamış. "Başla!" demiş baykuş ve yarış başlamış.

Yarış başlar başlamaz tavşan çok hızlı koşmaya başlamış. "Zıp zıp zıp" diye atlamış havada. Çok kısa sürede kaplumbağayı geride bırakmış. "Ne kadar kolay!" diye düşünmüş. "Bu kaplumbağa beni asla yakalayamaz" demiş kendi kendine. Arkasına bile bakmadan koşmaya devam etmiş.

Kaplumbağa ise hiç acele etmemiş. "Tak tak tak" sesiyle kararlı adımlar atmış. Hiç durmamış, hiç yorulmamış. Sadece düzenli bir şekilde ileri gitmiş. "Yavaş ama durmadan gideceğim" demiş kendi kendine. Güneş sıcakmış ama o yoluna devam etmiş.

Tavşan yarı yolda çok ilerde olduğunu görünce düşünmüş. "Kaplumbağa çok yavaş. Ben biraz uyuyabilirim." Büyük bir ağacın gölgesine yatmış. "Nasılsa çok ilerideyim" demiş ve gözlerini kapamış. "Hırrr hırrr" diye horlamaya başlamış. Rüyasında kendini hep birinci görürmüş.

Bu sırada kaplumbağa durmadan yürümüş. Tavşanı uyurken görünce bile durmamış. "O uyuyor, ben yürümeye devam edeceğim" demiş. Adım adım tavşanı geçmiş ve yoluna devam etmiş. Güneş batmaya başlamış ama o hâlâ "tak tak tak" sesiyle yürümüş. Hiç vazgeçmemiş.

Tavşan akşam uyandığında etrafı karanlıkmış. "Ayyy!" diye bağırmış. Hemen koşmaya başlamış ama çok geçmiş artık. Kaplumbağayı uzaktan görmüş, bitirme çizgisine çok yakınmış. "Hayır olamaz!" demiş ama yetişememiş. Kaplumbağa sakin adımlarla yarışı bitirmiş. Bütün hayvanlar "Bravo! Aferin!" diye alkışlamış.

Kaplumbağa tavşana "Hız her zaman kazandırmaz" demiş güler yüzle. "Sabır ve azim daha önemlidir" demiş. "Durmadan devam etmek, hızlı başlayıp durmaktan daha iyidir." Tavşan çok utanmış ve özür dilemiş. "Bundan sonra ben de sabırlı olmaya çalışacağım" demiş. O günden sonra ikisi de iyi arkadaş olmuş ve tavşan bir daha böbürlenmemiş.

Gökten üç tohum düşmüş: Biri sabır tohumu olmuş, çünkü yavaş ama kararlı olmak güzeldir. Biri masalı dinleyen çocukların kalbine azim olmuş. Biri de herkesin kalbine alçakgönüllülük olmuş.