Mavi Güllerin Şarkısı

Bir zamanlar, İzmir’in en güzel semtlerinden birinde, Mavi Güller adında dört arkadaş yaşarmış. Selin, Buse, Şirin ve Zeynep, çok küçük yaşlardan itibaren şarkı söylemeye başlamışlar. Her biri, müziğe olan sevgisiyle diğerlerinden farklıymış. Saçları denizin mavisi gibi parlayan bu dört arkadaş, şarkılarının da bir o kadar parlak ve neşeli olmasını isterlermiş.

Bir gün, İzmir’de büyük bir müzik festivali yapılacakmış. Herkes o festivale katılmak istiyormuş, ama Mavi Güller için bu fırsat daha özelmiş. Çünkü küçük yaşlardan itibaren hep birlikte müzik yapmışlar ve hayallerini bir gün büyük bir sahnede şarkı söylemek olarak görmüşler. Fakat zamanla, hayatın koşuşturması, okul ve diğer sorumluluklar, aralarındaki bağı zayıflatmış.

 Buse, müziği profesyonel olarak yapmak istiyormuş, Şirin ise şarkı yazmak için başka projelere yönelmiş. Zeynep ise şarkıcılık yerine müzikle ilgili daha akademik bir kariyer yapmak istiyormuş. Sonunda, her biri kendi yoluna gitmiş ve grup dağılmaya başlamış.

Bir gün, Selin okuldan sonra, Şirin'i bir kafede bulmuş. Şirin, üzgün bir şekilde oturuyormuş. Selin yanına gitmiş ve, “Neden üzgünsün?” diye sormuş. Şirin hüzünlü bir şekilde, “Herkes kendi yoluna gitmek istiyor. Mavi Güller artık olmayacak gibi hissediyorum,” demiş.

Selin, derin bir nefes almış ve, “Ama biz birlikteyken çok güçlüydük. Birlikte şarkı söylerken dünyanın en güzel şeyini yapıyorduk. Hadi, bunu tekrar deneyelim! Hep birlikte tekrar bir araya gelmeliyiz,” demiş.

Şirin biraz tereddüt etmiş, ama sonra gülümseyerek, “Evet, birlikteyken çok daha güçlüydük. Yeniden deneyelim,” demiş. Selin hemen Buse’yi aramış. Buse, başlangıçta biraz çekimser olsa da, sonunda “Evet, birlikte şarkı söylemek gerçekten harika olurdu!” demiş. Son olarak, Zeynep’i aramışlar ve Zeynep de, “Hadi, birlikte olalım. Bu bizim için bir fırsat,” demiş.

Böylece, Mavi Güller yeniden birleşmiş. Aralarındaki dostluk ve müzik sevgisiyle dolu eski günlere dönmeye karar vermişler. Her gün birlikte şarkı söylemişler, şarkılar yazmışlar ve birbirlerini motive etmişler. Her ne kadar eskisi gibi kolay olmasa da, bu kez gerçekten kararlılarmış.

İzmir’deki büyük müzik festivali yaklaşırken, kızlar daha fazla çalışmaya karar vermişler. Buse, “Bu kez şarkılarımızı sadece eğlenmek için değil, aynı zamanda başarılı olmak için söylemeliyiz,” demiş. Zeynep, “Hayallerimize ulaşmak için elimizden gelenin en iyisini yapmalıyız,” demiş.

Bir hafta sonra, festival günü gelip çatmış. Mavi Güller, ellerinde mikrofonları ve en sevdikleri şarkılarıyla sahneye çıkmışlar. Gözleri parlıyor, kalpleri hızla çarpıyormuş. İlk şarkılarını söyledikleri anda, festival alanındaki kalabalık coşmuş ve alkışlarla onları desteklemiş. Buse, mikrofonu elinde tutarak şarkının her notasında müziğin ritmine uyum sağlamış. Zeynep, piyanoyu çalarken, melodiyi her tuşla birlikte birleştirmiş. Şirin, gitarı çalarken şarkının ruhunu yansıtmış. Selin, şarkıyı söyleyerek, kalbinde hissettiklerini herkese ulaştırmış.

Festivalin sonunda, Mavi Güller birinciliği kazanmış. Herkes onlara büyük bir alkışla teşekkür etmiş. En son gökyüzünden üç altın mikrofon düşmüş. Biri birlikte çalışmanın ve dostluğun gücü için, biri masalımızı dinleyen çocukların müzik sevgisi için, biri de herkesin kalbine dostluk ve güven gelmesi için. Masalımız da burada bitmiş.