Uçakla Bulutlara Yolculuk

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde. Minik Ahmet adında çok meraklı bir çocuk varmış. Ahmet her gün gökyüzündeki uçakları izlermiş. "Acaba uçaklar nasıl uçuyor?" diye düşünürmüş. Balkondan uçakları görünce hep el sallar, "Merhaba uçak!" diye bağırırmış. Annesi ona hep "Bir gün sen de uçakla yolculuk yapacaksın" dermiş.

Bir gün annesi Ahmet'e müjdeli bir haber vermiş. "Bugün ilk uçak yolculuğumuzu yapacağız!" demiş. Ahmet çok sevinmiş ve "Yaşasın!" diye bağırmış. Hemen bavulunu hazırlamaya başlamış. En sevdiği oyuncak ayısını da yanına almış. "Sen de benimle geliyorsun ayıcık!" demiş.

Sabah erkenden kalkmışlar. Havaalanına giderken Ahmet çok heyecanlıymış. Arabada "Ne zaman varacağız?" diye sürekli soruyormuş. Annesi gülümseyerek "Çok yakında" diyormuş. Yolda başka uçakları görünce Ahmet "Bak anne, uçak!" diye bağırıyormuş.

Havaalanına geldiklerinde Ahmet'in gözleri fal taşı gibi açılmış. Büyük büyük uçaklar "vıııınnn" sesleriyle uçuyormuş. Renkli bir uçak onları bekliyormuş. Uçak mavi ve beyaz renklerindeymiş. "Merhaba Ahmet!" demiş uçak tatlı bir sesle. Ahmet şaşırmış, "Uçak benimle konuşuyor!" demiş.

Uçağa bindiklerinde pilot amca onları karşılamış. "Hoş geldin küçük yolcu!" demiş gülerek. Pilot amcanın şapkası çok güzelmiş. Ahmet pencere kenarına oturmuş. Kemerinini bağlamış ve hazır olmuş. Uçak yavaş yavaş hareket etmeye başlamış. Ahmet "Ooo, hareket ediyoruz!" demiş.

Uçak piste doğru ilerlemeye başlamış. "Hazır mısın Ahmet?" diye sormuş uçak. "Hazırım!" demiş Ahmet heyecanla. Uçak "vıııııııınnnnn" diye ses çıkararak hızlanmış. Gittikçe daha hızlı gitmeye başlamış. "Hop!" diye yerden kalkmışlar. Ahmet'in karnında kelebekler uçuşmuş. "Anne bak, uçuyoruz!" diye bağırmış.

Gökyüzünde beyaz bulutlar arasında uçmaya başlamışlar. Bulutlar pamuk gibi yumuşakmış. Ahmet "Vay be!" demiş şaşkınlıkla. Aşağıda evler oyuncak gibi küçük görünüyormuş. Arabalar karınca gibi minicikmiş. Ahmet çok şaşırmış bu manzaraya. "Her şey ne kadar küçük!" demiş. Parmağıyla aşağıdaki evleri saymaya çalışmış.

Yolculuk sırasında uçak çok nazik davranmış. Ahmet'e portakal suyu ikram etmiş. Bulutların arasından geçerken "şıp şıp" sesleri duyuluyormuş. Güneş ışıkları pencerelere vuruyormuş. Ahmet çok eğlenmiş ve korkusunu tamamen unutmuş. Oyuncak ayısına da pencereden manzarayı göstermiş. "Bak ayıcık, ne kadar güzel!" demiş.

Bir ara küçük bir türbülans olmuş. Uçak hafifçe sallanmış. "Endişe etme Ahmet, bu normal!" demiş pilot amca. Uçak "Ben seni koruyorum!" demiş. Ahmet rahatlamış ve gülmeye başlamış. Bulutlar sanki onlarla oynuyormuş gibi gelmiş. Uçak bulutların arasından geçerken "fış fış" sesleri çıkarıyormuş. Ahmet bu sesleri çok eğlenceli bulmuş.

Yolculuk sırasında Ahmet başka çocukları da görmüş. Onlar da ilk kez uçakla seyahat ediyormuş. Hep birlikte pencereden dışarıyı izlemişler. Bir kuş sürüsü uçağın yanından geçmiş. Kuşlar "cik cik" diye ses çıkararak uçağı selamlamışlar. Ahmet onlara el sallamış.

Uçak yavaş yavaş alçalmaya başlamış. "İniyoruz Ahmet!" demiş pilot amca. Uçak "vınnn" sesiyle yumuşacık inmiş. Tekerlekler "tak tak" diye yere değmiş. Ahmet alkışlamış ve "Teşekkürler uçak!" demiş. Pilot amca da Ahmet'i tebrik etmiş. "Sen çok cesur bir yolcusun!" demiş.

Eve döndüklerinde Ahmet çok mutluymuş. Artık uçakları hiç korkmuyormuş. Babası geldiğinde bütün yolculuğu anlatmış. "Baba, uçak benimle konuştu!" demiş. Gece rüyasında bulutlarla oynuyormuş. Gökten üç bulut parçası düşmüş, biri Ahmet'e, biri annesine, biri de uçağa. Onlar da uzun uzun mutlu yaşamışlar.